اوج‌گیری قیمت و کوچ پرشتاب مرغ از سفره‌ها

به گزارش پایگاه خبری تیترشمال – در استانی که روزانه صدها تُن مرغ تولید می‌شود و بخشی از آن به تهران صادر می‌گردد، مردم برای خرید مرغ با نرخ دولتی صف می‌کشند و از خرید مرغ آزاد تنها حسرتش را می‌برند.

در روزهایی که گرانی، یکی پس از دیگری اقلام ضروری را از سفره مردم حذف می‌کند، مرغ هم که زمانی در دسترس‌ترین منبع پروتئین برای طبقه متوسط و کم‌درآمد بود، حالا به کالایی لوکس و صفی سخت دست‌یافتنی تبدیل شده است.

مازندران، استانی که نامش با امنیت غذایی، دامداری و مرغداری گره خورده و رتبه نخست تولید گوشت مرغ در کشور را دارد، این روزها با تناقضی بزرگ روبروست: مرغ هست، اما برای مردم نیست!

این گزارش، نگاهی تحلیلی دارد به روند گرانی اخیر مرغ، گلایه‌های مردم و فعالان بازار، واکنش مسئولان، و پرسشی جدی: چرا در استانی که مرغ را تولید می‌کند، مردم برای خرید آن باید صف بکشند؟

🔻 رکود قیمت مرغ در بازار مازندران شکسته شد

دو هفته گذشته، مردم مازندران با یکی از شدیدترین نوسانات قیمتی در بازار مرغ مواجه شدند. قیمت مرغ تازه در بسیاری از فروشگاه‌های شهرهای ساری، آمل، بابل، قائم‌شهر و نوشهر تا ۱۷۰ هزار تومان نیز بالا رفت. در حالی‌که نرخ مصوب اعلامی برای هر کیلو مرغ تازه ۱۱۵ هزار تومان بود.

در بازار مرغ، آن‌چه بیش از گرانی به چشم آمد، حس ناتوانی مردم در برابر قیمت‌ها بود. مردمی که تا دیروز مرغ را کیلویی می‌خریدند، حالا به تکه‌تکه خریدن روی آورده‌اند. بسیاری از آن‌ها می‌گویند که مرغ در سبد خانوارشان دیگر جای همیشگی‌اش را ندارد و حتی خرید ماهانه هم سخت شده است.

«ما خودمون مرغ تولید می‌کنیم، ولی از گرونی نمی‌تونیم بخریم!»
این جمله ساده از زبان یک شهروند ساروی در صف مرغ دولتی، لب مطلب را می‌گوید.

حرفی که در دل هزاران مازندرانی هست.

🔻 مرغ دولتی ارزان‌تر است، اما کافی نیست!

گزارش‌های میدانی از میادین عرضه ساری، بابل و آمل حاکی از آن است که مرغ دولتی با قیمت مصوب ۱۱۵ هزار تومان به صورت محدود در فروشگاه‌های خاص عرضه می‌شود. اما عرضه محدود، صف‌های طولانی، و عدم تداوم، باعث شده همچنان دست بسیاری از مردم از همین مرغ دولتی هم کوتاه بماند.

یکی از شهروندان در آمل می‌گوید: «مرغ ارزون که زود تموم میشه، آزاد هم که ۱۷۰ تومنه! از کجا بیاریم بخریم؟»

🔻 فعالان بازار: نه مردم می‌خرند، نه ما می‌فروشیم!

یک فروشنده مرغ در بازار مازندران، درباره وضعیت بازار گفت: در دو روز گذشته، قیمت از ۱۶۰ به ۱۴۰ هزار تومن رسید، ولی هنوز هم فروش کمه. مردم ترجیح می‌دن مرغ نخرن تا اینکه گرون بخرن.

او ادامه می‌دهد: الان بازار دو نرخی شده. یه طرف مرغ دولتی، یه طرف برندهای معروف با قیمت بالا. ما هم سردرگمیم، نمی‌دونیم کدوم رو بیاریم.

🔻 واکنش تند استاندار مازندران: کمبود نداریم، ضعف مدیریت داریم

در پی افزایش افسارگسیخته قیمت مرغ، جلسه فوق‌العاده تنظیم بازار به ریاست استاندار برگزار شد.
مهدی یونسی رستمی با انتقادی تند از عملکرد برخی مدیران گفت: مرغ هست، اما گران است؛ این یعنی مشکل در عرضه، نظارت و مدیریت. وقتی تولید به اندازه هست، نباید قیمت بالا بره. سفره مردم جای بازی نیست!

او فرمانداران، مدیران جهاد کشاورزی، بازرسی و صمت را به حضور میدانی در بازار فراخواند و دستور داد محموله‌های مرغ خارج از شبکه به‌ویژه ارسال به تهران متوقف شود.

🔻 برخورد جدی دامپزشکی با تخلفات؛ ۱۸ واحد متخلف به تعزیرات رفتند

حمره آقاپور کاظمی مدیرکل دامپزشکی مازندران، از برخورد با حمل غیرمجاز مرغ به تهران خبر داد و گفت: ۱۸ واحد مرغداری و مسئول فنی که بدون مجوز و خارج از شبکه مرغ را از استان خارج کرده‌اند، به تعزیرات معرفی شده‌اند.

او افزود: گشت‌های مشترک در مبادی خروجی مستقر شده‌اند و حمل بدون کد سماتیم و گواهی بهداشتی ممنوع است.

🔻 فرماندار ساری: بازار را به حال خود رها نمی‌کنیم

در ساری نیز فرمانداری با جدیت وارد میدان شده است؛ محمدعلی نوبخت، فرماندار ساری، از آغاز توزیع مرغ با نرخ مصوب در فروشگاه‌های منتخب از هشتم مهرماه خبر داد و تأکید کرد: نمی‌گذاریم سودجویان، آرامش بازار را برهم بزنند. تیم‌های مشترک نظارت هر روز گزارش عملکرد را به استانداری می‌فرستند.

او خواستار همکاری دقیق‌تر میان کشتارگاه‌ها، شبکه توزیع و مدیریت جهاد کشاورزی شد تا تخصیص سهمیه شهرستان‌ها با عدالت و دقت بیشتری انجام شود.

بازار مرغ مازندران، بار دیگر شکاف بزرگ میان تولید و مصرف را آشکار کرد. استانی که هر روز صدها تن مرغ به تهران و استان‌های دیگر ارسال می‌کند، هنوز نتوانسته است عدالت توزیعی را برای مردم خودش رقم بزند.

کاهش موقت قیمت‌ها شاید آرامشی موقتی باشد، اما تا زمانی که زنجیره تولید تا مصرف شفاف، منظم و قابل نظارت نباشد، سفره مردم همچنان در معرض تهدید خواهد بود.

در نهایت، آن‌چه از بحران مرغ در مازندران آموختیم این است:

تولید کافی، اگر بدون تدبیر و نظارت باشد، فقط فایده‌اش برای پایتخت خواهد بود؛ نه برای مردم رنج‌کشیده‌ی تولیدکننده.

 مجتبی قربانی 

انتهای خبر/