فیلم|امیری‌خوانی شالیکاران مازندرانی در شالیزار

به گزارش تیتر شمال؛ مجتبی قربانی- هر چند آغاز فصل نشا جدید برنج در استان مازندران در پی عدم فروش بخشی از برنج تولید شده شالیکاران در سال گذشته و نیز دپو در شالیکوبی‌ها کمی کام کشاورزان مازندرانی را تلخ کرده است اما این مردمان سختکوش دست از تلاش نمی‌کشند و با توکل به خدا به دل شالیزار می‌زنند.

کم کم تنور فصل زراعی جدید در مازندران در حال داغ شدن است؛ رفته رفته اراضی کشاورزی پر می‌شود از هیاهو، از نشاط، از سلام و علیک و خداقوت گفتن‌های کارگران به یکدیگر و بلند شدن آوازهای بومی در شالیزارها از امیری گرفته تا کتولی…

کشاورز با طبیعت، زمین و گیاه ارتباط مستقیم و بی واسطه ای دارد، از دیرباز مرسوم بود که در دشت های کشاورزی که خبری از جلسات دورهمی و بحث های چند نفره نبود، کشاورزان همانند چوپانان شروع به خواندن آواز می کردند؛ اما چون دستشان درگیر مراحل کاشت، داشت و برداشت بود عملا امکان استفاده از دست ها برای نواختن موسیقی امکان پذیر نبود.

از طرفی دیگر کشاورزان به دنبال یافتن راهی برای فرار از سکوت طبیعی موجود بودند؛ لذا آواز و ریتم موسیقایی آن گویی، نُتی بود که مثلا هنگام نشای برنج فرو کردن نشا داخل گل و زمین را راهبری می کرد، ریتم موجود در آوازها همزمان با کوبش نشاءها همزمان بود و گویی کشاورزان نوازندگان گروه موسیقی ای هستند که خود را با خواننده آواز همراه و هماهنگ می کنند.

این ریتم و کوبش مانند شعر و موسیقی حماسی که لشگری را به وجد می آورد، این تاثیر را در کشاورز نیز بوجود می آورد و سرعت و راندمان کار را بالا می برد.

شعرهایی که در هنگام کشاورزی خوانده می شد اکثرا بازنمود زندگی پیرامون کشاورزان بود.